हो कोरोनाची गरज होती - कविता

हो कोरोनाची गरज होती

निरभ्र आकाश होण्यासाठी,
निर्मळ नदी वाहण्यासाठी,
दुषित हवा घालवण्यासाठी,
हो कोरोनाची गरज होती.

पैशाचा मजा उतरवण्यासाठी,
गरिबीची लाज घालण्यासाठी,
माणूस म्हणून जगण्यासाठी,
हो कोरोनाची गरज होती.

निसर्गापेक्षा स्वतःला सर्व श्रेष्ठ समजणार्यांसाठी,
देवाला हि हिन समजणार्यांसाठी,
या दोघांच्या शक्तीचा अंदाज येण्यासाठी,
हो कोरोनाची गरज होती.

परंतू,
जेंव्हा कोरोनामुळे जवळचे माणूस सोडून जाते,
उपचारासाठी पैश्यांची तारांबळ उडते,
हताशा व निराशा शिवाय काहीच लागत नाही हाती,
तेंव्हा असे वाटते,
कोरोनाची गरजच नव्हती.